مسئولین مدرسه ما هم مثل تمام مدارس دغدغه هایی برای مناسب سازی فضای مدرسه جهت حضور دانش اموزان دارد از جمله اقدامات اجرایی عبارتند از:

-برنامه ریزی برای برگزاری مراسم صبحگاه با اجرای  دانش آموزان و گنجاندن ورزش صبحگاهی در مراسم که باعث نشاط دانش اموزان می شود.

- تزیین مناسبتی راهروها و کلاس ها با بنرها زیبا و گل وگیاه و تراکت های آموزشی رنگارنگ

-برگزاری اردوهای مختلف درون شهری و درون مدرسه ای 

- برگزاری طرح مدام ( اداره مدرسه توسط خود دانش اموزان) 

- برگزاری جشنواره های مختلف غذا -دست سازه ها و بازارچه کاروفناوری 

- برگزاری جشن اعیاد ومراسم ملی  با اجرای موسیقی های سنتی توسط دانش اموزان ودعوت از مجریان حاذق وطنز پرداز

- برگزاری مسابقات فرهنگی ،قرآنی ،هنری ، ورزشی و المپیادهای درون مدرسه ای با انگیزه ایجاد رقابت سالم  

۱- باید در کیفیت کار مؤسسات آموزشی تجدید نظر کرد و به شاخص‌های نشاط در چارچوب آن مفهوم بخشید.

۲- اگر قرار است پیشرفتی در جامعه حاصل شود باید از مدرسه شروع شود. مدیر مدرسـه عـامل بسیـار مهمـی است کـه می‌تواند جمعیت کثیری را تحت‌تأثیر قرار دهد. مدیر می‌تواند مدرسه را به یک جایگاه ارزشی مبدل ساخته و با راهکارهای مختلف با ایجاد شادی و نشاط مدرسه را جایگاه رشد و بالندگی دانش‌آموزان سازد و به آنها احساس اعتماد، سربلندی، توانایی و غرور هدیه کند.

۳- با نشاط‌سازی‌ فضای فیزیکی مدرسه نسل جوان به محرک‌هایی که نشانه‌های زیبایی و سر زندگی و شادابـی در آنهـاست تمـایـل و علاقـه بیشتـری نشـان می‌دهند. تامین نشاط و شادابی در محیط ابتدا از مدرسه شروع می‌شود. لذا ایجاد نشاط و شادابی در مدرسه از ورودی مدرسه تا داخل کلاس‌های درس، شایان توجه است. با نشاط‌سازی‌ فضای فیزیکی مدرسه، موجب افزایش کارایی و یادگیری در دانش‌آموزان می‌شود.

۴- ایجاد روابط انسانی مطلوب بین ارکان مدرسه شرایط مطلوب کار موجب تقویت روحیه معلمان و افزایش میل و رغبت و علاقه آنان به کار و غرور و افتخارشان در مدرسه خواهد شد معلم، دانش‌آموز و مدیری که از کار خود لذت نمی‌برند در حقیقت کاری نمی‌کنند. هرکس زمانی بهتر کار می‌کند که از آن احساس لذت می‌کند.

۵-استفاده از روش‌های فعال تدریس معلمانی که از روش‌های فعال استفاده می‌کنند، کلاس‌های شادتری دارند. مشارکت دانش‌آموزان در کلاس و آموختن آنها را از کسالت و بی‌حالی رها ساخته، شادابی و نشاط را تقویت می‌کند.

۶-کار آموزش و پرورش آموزش ارزش‌های انسانی همچون، ایمان، عشق، امید، جوانمردی و. به کودکان و دانش‌آموزان است.

۷- آموزش ارزش‌های انسانی با سادگی و جذابیت با استفاده از کتاب‌ها، فیلم‌ها، نمایش‌ها و. همراه است.

۸- ایجاد رابطه دوستانه با نوجوانان و کودکان

۹- معرفی الگوهای مناسب

۱۰- تشویق کردن و ارزش‌گذاری برای ایجاد حس عزت و اعتماد به نفس و در نتیجه احساس لذت و شادی از فعالیت

۱۱-آموزش روابط اجتماعی مناسب به دانش‌آموزان

۱۲- توجه به معیارها و ملاک‌ها و عوامل شادی‌آفرین در سنین مختلف

وضعیت ملالت‌‌آور و کسالت بار مدارس، تگذاری برای افزایش شادی و نشاط را ناگزیر کرده‌است. نظام آموزشی نیز ایجاد مدارس شاد و با نشاط را جزء اهداف خود معرفی کرده است . نشاط و شادی دانش‌آموزان در مدرسه مهم‌ترین رکن نظام آموزش و پرورش هر کشوری محسوب می‌شود. عواملی که می‌تواند این سرمایه ملی را برای رشد بهینه و کیفی آماده سازد، یادگیری مهارت‌های رفتاری است که در محیط آموزشی به جای محفوظات علمی ارائه می‌شود مدارس نه فقط در بردارنده کمیتی از خیل عظیم نیروی انسانی تحصیل کرده، بلکه تامین‌کننده نیروی کیفی جامعه‌اند. پس شناسایی و ایجاد زمینه برای رشد خصایل ممتاز بشری، اولین دغدغه دست اندرکاران تعلیم و تربیت در کلیه فعالیت‌های علمی یا فرهنگی است که باید صاحب نظران این عرصه با تمام وجود خود را وقف ایفای این وظیفه سنگین کنند. نشاط و شادابی در مدرسه باعث رشد و تکامل یک دانش‌آموز در ابعاد جسمانی، شناختی، عاطفی، اخلاقی و معنوی می‌شود. چنانچه یک بعد از این ابعاد دچار صدمه شده و یا مورد غفلت و فراموشی قرار گیرد، دانش‌آموز به توانایی‌ها و شایستگی‌های کامل دست نخواهد یافت. این وظیفه مسئولین تعلیم و تربیت است که شرایطی را فراهم آورند تا تمام نیازهای او تامین شود. شاد زیستن برای کودک به همان اندازه مهم است که تغدیه خوب، محبت کردن و حفاظت از او، اهمیت دارد، زیرا سلامت روحی، روانی، فیزیکی و جسمانی او را تامین می‌کند. اما متاسفانه نرخ شادی و خنده در مدارس ما بسیار پایین است. میزان شیوع خنده و توسعه فضای فرح بخش در آموزشگاه‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته است.

با شادي و نشاط زندگی معنا پیدا می کند و در پرتو آن دانش آموزان خصوصاً در دوران نوجوانی و جوانی می توانند خود را ساخته و قله هاي سلوك و پله هاي ترقی را چالاکانه بپیمایند. جامعه علمی زنده و پویا، جامعه اي است که عناصر شادي آفرین در آن فراوان باشد و در برنامه ریزي آموزشی نظام هاي مختلف آن، راهکارهایی جهت شادابی و نشاط دانش آموزان طراحی و تنظیم گردد. در گذشته به نظر می رسید که وظیفه آموزش و پرورش تولید عده اي فارغ التحصیل است که تنها بتوانند امرار معاش کنند ، اما چنین می نماید که در قرن جدید برنامه ریزي هاي آموزشی نظام هاي آموزش و پرورش این مرحله را پشت سر گذاشته و سرلوحه تعلیم و تربیت در یک جمله خلاصه شده است شوق زندگی کردن را به دانش آموزان بیاموزیم.